Τηγανόψωμα, η κορυφαία των λιχουδιών

Αν βάλει κάποιος τα τηγανόψωμα που έχω φάει στη ζωή μου σε μια σειρά, θα φτάσει χαλαρά από Αθήνα Θεσσαλονίκη! Μέχρι να πεθάνω δε, υπολογίζω να έχω φάει και τα χιλιόμετρα της επιστροφής!

Από παιδί τρελαινόμουν γι’ αυτή τη λιχουδιά και έκανα πάρτι όταν τα έφτιαχνε η γιαγιά μου στη χάση και στη φέξη. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχει παιδί που αντιστέκεται στο τηγανισμένο, ζεστό, αφράτο ψωμί. Πλέον τον ρόλο της γιαγιάς έχει πάρει η μητέρα μου που ως γιαγιά και αυτή, έχει βάλει στο πρόγραμμα να τα φτιάχνει όσο πιο συχνά γίνεται – κι εννοώ πολύ συχνά! Τη συνταγή την έχω καταγράψει και πλέον την φτιάχνω κι εγώ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Τηγανόψωμα γεμιστά ή όχι, φουσκωτά ή πλακουτσωτά, τραγανά ή μαλακά, με μέλι ή πετιμέζι, με ζάχαρη ή σκέτα είναι όλα καλοδεχούμενα. Τηγανόψωμα και ξερό ψωμί! Έχω δοκιμάσει τα πάντα και έχω καταλήξει στα δικά μου αγαπημένα. Τα φτιάχνω έτσι όπως τα προτιμώ, δηλαδή χωρίς γέμιση, φουσκωτά και ζυμαρένια, ραντισμένα με μέλι ή πετιμέζι.

Η βασική συνταγή είναι αυτή που θα δείτε παρακάτω, όμως αν τα θέλετε γεμιστά ή λιγότερο φουσκωτά, δεν τίθεται θέμα. Δίνω οδηγίες για ολες τις παραλλαγές που ενδέχεται να θέλετε να κάνετε. Το βέβαιο είναι πως όπως και να τα φτιάξετε, η γεύση τους παραμένει το ίδιο τέλεια και το τηγανόψωμο είναι και θα είναι ένα από τα καλύτερα πρωινά γεύματα που μπορεί να απολαύσει κανείς.

Τηγανόψωμα

Υλικά:

• 50 γραμμάρια ελαιόλαδο

Μέθοδος:

Βάζουμε σε μια μεσαίου μεγέθους λεκάνη ή σε ένα μεγάλο μπολ το αλεύρι, το αλάτι και τη μαγιά. Τα ανακατεύουμε με το χέρι μας και ανοίγουμε μια λακκούβα στο κέντρο.

Ρίχνουμε σιγά σιγά το μισό νερό, το οποίο πρέπει να είναι χλιαρό, σαν το νερό που κάνουμε μπάνιο ένα μωρό. Πρέπει δηλαδή να είναι ναι μεν αρκετά ζεστό, αλλά όχι καυτό. Να το αντέχουμε άνετα στο χέρι μας, ώστε να μην καταστραφεί η μαγιά. Αφού ρίξουμε το νερό στη λακκούβα, αρχίζουμε να το ανακατεύουμε σιγά σιγά από το κέντρο προς τα έξω παίρνοντας σε κάθε στροφή του χεριού μας και λίγο από το αλεύρι. Με λίγα λόγια σχηματίζουμε ομόκεντρους κύκλους (μια σπείρα δηλαδή), που πηγαίνουν από το κέντρο προς τα έξω. Αφού η ζύμη «πιει» το νερό που ήδη ρίξαμε, προσθέτουμε και το υπόλοιπο μισό, ζυμώνοντας πάρα πολύ καλά το ζυμάρι.

Μόλις σχηματιστεί μια εύπλαστη και σχετικά σκληρή ζύμη, που να μην κολλάει στα χέρια, την κάνουμε μπάλα και την βγάζουμε από τη λεκάνη. Τότε ρίχνουμε στον πάτο της λεκάνης το ελαιόλαδο και ξαναβάζουμε μέσα τη ζύμη.

Αρχίζουμε να ζυμώνουμε ξανά, αργά και σταθερά, μέχρι να ρουφήξει σταδιακά το ζυμάρι όλο το λάδι. Το ζυμάρι θα δούμε ότι θα πιει όλο το λάδι και θα μείνει απαλό και στεγνό χωρίς να μείνουν υπολείμματά λαδιού καθόλου στη λεκάνη. Μόλις γίνει αυτό, η ζύμη είναι έτοιμη. Την σχηματίζουμε σε μπάλα, την αφήνουμε μέσα στη λεκάνη και τη σκεπάζουμε με μια πετσέτα.

Αφήνουμε τη ζύμη να ξεκουραστεί σε ζεστό μέρος για τουλάχιστον τρεις ώρες. Τρεις με τέσσερις ώρες είναι το ιδανικό. Αν βιαζόμαστε, τότε δεν πρόκειται να γίνουν τα τηγανόψωμα έτσι όπως πρέπει, αφράτα και μαλακά. Η ζύμη χρειάζεται χρόνο!

Όπως είπαμε, τοποθετούμε τη ζύμη σε ζεστό μέρος. Το μέρος αυτό μπορεί να είναι ένα θερμαντικό σώμα, ένα σημείο όπου χτυπάει ο ήλιος και είναι ζεστό ή ακόμα και η ηλεκτρική κουβέρτα που έχουμε στο κρεβάτι. Ειδικά το τελευταίο αποτελεί εξασφαλισμένη επιτυχία για το φούσκωμα της οποιαδήποτε ζύμης.

Μόλις είναι έτοιμη, την παίρνουμε και την κόβουμε σε κομμάτια. Δεν χρειάζεται να έχουν το ίδιο μέγεθος ούτε να είναι ομοιόμορφα. Αλευρώνουμε λίγο τον πάγκο εργασίας μας, για να μην κολλήσει το ζυμάρι, και τοποθετούμε εκεί τα κομμάτια ζύμης. Τα πατάμε ελαφρώς με τα δάχτυλά μας να πλατύνουν λίγο και κατόπιν τα τηγανίζουμε χωρίς να τα αλευρώσουμε γύρω γύρω.

Σε μεγάλο τηγάνι βάζουμε περίπου ένα δάχτυλο ελαιόλαδο. Το αφήνουμε να κάψει και εκεί τηγανίζουμε τα κομμάτια της ζύμης μέχρι να χρυσίσουν. Πρώτα από τη μια πλευρά και ύστερα και από την άλλη. Προσέχουμε μόνο να μην έχουν πολύ αλεύρι πάνω τους, έτσι ώστε να μη μαυρίσει το λάδι από το αλεύρι που καίγεται κι επιπλέον προσέχουμε να διατηρούμε τη θερμοκρασία του λαδιού στο μέτριο, ώστε να μην «αρπάξουν» απ΄έξω πριν ψηθούν μέσα μέσα.

Μόλις είναι έτοιμη η πρώτη τηγανιά, συνεχίζουμε με τις επόμενες μέχρι να τελειώσουν όλα τα ζυμάρια μας.

Βγάζουμε τα τηγανόψωμα από το τηγάνι και τα τοποθετούμε πάνω σε μια πιατέλα στρωμένη με χαρτί κουζίνας, για ν΄απορροφήσει όλο το λάδι που περισσεύει. Τρώγονται ζεστά περιχυμένα με μέλι ή πετιμέζι. Καλή επιτυχία!

Tips:

• Τα τηγανόψωμα μπορείτε να τα κάνετε λιγότερο ή περισσότερο παχιά. Αν τα προτιμάτε παχιά με αρκετή ψίχα μέσα, τότε δεν πρέπει να τα πατήσετε πολύ με τα δάχτυλά σας αλλά να τα αφήσετε στρουμπουλά. Αν πάλι τα θέλετε πιο τραγανά και με περισσότερη κρούστα, πρέπει να τα κάνετε αρκετά φλατ και να τα τρυπήσετε πριν τα ρίξετε στο τηγάνι σε δυο – τρία σημεία με το πιρούνι για να μη φουσκώσουν.
• Τα τηγανόψωμα στο δικό μου σπίτι τα κάνουμε πάντα σκέτα. Ωστόσο με το ίδιο ακριβώς ζυμάρι μπορείτε να φτιάξετε γεμιστά με τον παρακάτω τρόπο: ανοίγετε κάθε κομμάτι ζύμης αρκετά με τα δάχτυλά σας και βάζετε στο κέντρο του τριμμένη φέτα ή οποιοδήποτε άλλο τυρί θελήσετε (πχ, ανθότυρο, γραβιέρα, κασέρι, ρεγκάτο κλπ). Κλείνετε τη ζύμη καλά με τα δάχτυλά σας, ώστε να σφραγίσει και να μη χυθεί έξω το τυρί, πατάτε με την παλάμη σας λίγο το τηγανόψωμο και ύστερα το τηγανίζετε με τον τρόπο που είπαμε.

* Η Χρυσαυγή Μπόμπολα διατηρεί το food blog Food for Thought.
ΠΗΓΗ